مدل راهبردی توسعه ارتباطات سیار با رویکرد منافع امنیت ملی

رشد انفجاری تلفن همراه در دهۀ اول قرن 21 موجب شد اتحادیه جهانی مخابرات ، فناوری‏های ارتباطات سیار را پیشران رشد فاوا در جهان نام نهد. ورود این فناوری به کشور همانند هر فناوری نوظهور دیگر موجب تحول در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، سیاسی و دفاعی- امنیتی شده است.تحقیقات انجام‏شده در حوزه امنیت ملی، به صنعت ارتباطات سیار بصورت مستقیم نپرداخته‏اند. هدف این مقاله ارائه مدلی ساختاری برای توسعه ارتباطات سیار با رویکرد منافع امنیت ملی است. بدین منظور مساله تحقیق و روش حل مساله با رویکرد سیستمی مشخص شد. سپس خطوط راهنمای تحقیق، یکی پس از دیگری مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از شناسایی عناصر و روابط بین این عناصر، به کمک مدل‏سازی ساختاری تفسیری، مدل توسعه، که یک گراف جهت‏دار است، ارائه شده است. عناصر مدل عبارتند از: امنیت ملی، منافع ملی، آینده‏نگاری، شناخت محیط، رویکرد طراحی حل مساله، تفکر مرزشکنانه، توسعه بر مبنای نظریه منتخب، تنظیم مقررات، نیات راهبردی و اسناد بالادستی و کلان‏روندها. مدل نهایی در 5 سطح معرف تبدیل نیات راهبردی به برنامه اجرایی با نقش کلان‏روندهای جهانی است. پیشنهاد لایه‏بندی سطوح مدل جهت اجرا و اثرگذاری بلندمدت تصمیمات ملی و دستاورهای داخلی بر پیشران¬های جهانی از سایر دستاوردهای مدل‏سازی می‏باشند.